Ryba z rodziny karpiowatych, gatunek słodkowodny.
Występowanie:
Gatunek ten występuje w wodach całej Europy i Azji Mniejszej. Kleń w zasadzie jest rybą rzeczną, lecz spotkać go można także w jeziorach, zbiornikach zaporowych jak i w zatokach morskich. Jest rybą bardzo odporną na wahania temperatur. Kleń nie podejmuje większych wędrówek. Latem bywa w każdej partii wody. W ciągu dnia klenie stoją w głębokich dołach natomiast rano i wieczorem wychodzi na płycizny. Można go spotkać pod nawisami i zwieszającymi się nadbrzeżnymi gałęziami. Są to płochliwe ryby, przeważnie przebywają w strefie otwartej wody, reagując ucieczką w głębinę na każdy nawet najmniejszy ruch w polu ich widzenia. Zimę klenie spędzają w głębinach.
Opis:
Największy złowiony i zarejestrowany kleń w naszym kraju miał 63 cm długości, rekord ten padł w 2008r. Przeciętnie osiąga długość 40-50 cm i 2-3 kg masy ciała, ale największe osobniki mogą dorastać do 80cm i osiągać nawet do 4-5 kg . Kleń charakteryzuje się wrzecionowatym ciałem, lekko spłaszczonym bocznie w przekroju prawie okrągłym, pokryty jest dużymi łuskami z szarą lub czarną obwódką, które tworzą na całym ciele wzór siatki, głowa szeroka, masywna z dużą paszczą skośnie skierowaną ku górze. Linia boczna tworzy łagodny, lekko wygięty łuk. Ubarwienie: grzbiet szarobrązowy z zielonym odcieniem, boki są srebrzyste, zdarzają się także złote, a brzuch biały. Płetwy grzbietowa i ogonowa mają odcień szarozielony z odrobiną czerwieni, a płetwy odbytowa i brzuszne pomarańczowoczerwone, nawet czerwone. Kolor tęczówki szary. Płetwa ogonowa jest symetryczna, a tylna krawędź płetwy odbytowej lekko zaokrąglona.
Kleń jest rybą stadną, natomiast starsze osobniki prowadzą samotny tryb życia. Małe klenie często mylone są z jelcami.
(zapomniane nazwy klenia to... biełucha, biały jelec, ześnioczek, paruch, paryj, jedlica, klan, klanek, kleniak, kliniak, klin, klonik, lalczyk, lalec, ześnioczek oraz żabiak, kliń.)
Odżywianie:
Kleń jest rybą wszystkożerną i żywi się drobnymi zwierzętami wodnymi przechodzącymi wylinkę rakami oraz drobnymi ssakami, ikrą innych ryb, małymi rybkami, owadami, żabami, robakami, częściami roślin, ziarnami zbóż. Kleń lubi także owoce.
Rozmnażanie:
Ryba dojrzewa płciowo w wieku około 3–4 lat (samce), 6-7 lat (samice). Tarło odbywa się wiosną (koniec kwietnia – połowa czerwca) na płyciznach o kamienistym dnie, na które samica składa ok. 40.000 – 50.000 jaj. Podczas tarła u samców pojawia się drobna wysypka tarłowa. U samców pojawia się w tym okresie drobna wysypka tarłowa. Kleista ikra przyczepia się do kamieni i wodnych roślin, a okres jej inkubacji trwa około jednego tygodnia (Krzyżuje się z płocią i ukleją). Po złożeniu ikry klenie spływają z tarlisk do głębszych miejsc, gdzie występują partie spokojnej oraz szybko płynącej wody.
Metody połowu:
Kleń z powodzeniem łowiony jest na spinning (chyba najczęściej na tę metodę), grunt, oraz spławik.
Przynęty:
Do połowu klenia stosujemy przynęty naturalne: rosówki, czerwone robaki, pijawki, białe robaki, pinki, kukurydzę, groch, pszenicę, wiśnie, czereśnie i mirabelki
Sztuczne przynęty: woblerki, małe obrotówki (00-2), twisterki.
Ochrona:
Okres ochronny: brak
Wymiar ochronny: 25cm
Limit połowu: 10 sztuk na dobę łącznie z jaziem