Głowacz pręgopłetwy (Cottus poecilopus)
Heckel 1837 – gatunek drapieżnej, słodkowodnej ryby skorpenokształtnej z rodziny głowaczowatych (Cottidae).Rybka ta wyglądem zewnętrznym bardzo Przypomina głowacza białopłetwowego. Widoczna różnica to: linia boczna przebiega w grzbietowej części ciała i jest niepełna, kończy się przed tylna krawędzią płetwy grzbietowej.
Jak jego kuzyn posiada również dwie płetwy grzbietowe, które są zaokrąglone. Płetwy piersiowe duże wachlarzowate. Płetwy brzuszne sięgają za otwór odbytowy. To kolejna różnica od głowacza białopłetwowego.
Głowa płaska z oczami umieszczonymi na jej czubku i dużym otworem gębowym z licznymi drobnymi ząbkami. Skóra gładka bez łusek. Ubarwienie od jasnobrązowego po czarny, w zależności od koloru dna. Na bokach występują ciemne poprzeczne smugi. Pożywienie, drobna fauna denna, głównie kiełże. Tarło od II do końca IV. Osiąga długość od 10 – 15cm. Bardzo rzadko więcej.
Głowacze zamieszkują pojedynczo górne odcinki obu naszych rzek Wisły i Odry. Preferując jednak niewielkie strumienie. Występowanie jego stwierdzono w potoku płynącym Doliną Kościeliską w Tatrach i to niemal do samych źródeł.
Wykształcił formę jeziorową. W Polsce występuje w jeziorach Hańcza i Święcajty. W ostatnich latach odkryto liczne populacje tego gatunku w niektórych rzekach i strumieniach dorzecza Łeby. Toleruje wody słonawe. Nie posiada żadnego znaczenia gospodarczego, nie licząc tego, że jest jedną ze zdobyczy pstrąga.
Dawniej uważany za szkodnika, w krainie ryb łososiowatych. Dzisiaj zmieniono zapatrywania na jego obecność w tych wodach.
Na terenie Polski jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
Literatura
1. Andrzej Rudnicki – Atlas. Ryby Wód Polski
2. Jiri Cichar – Przewodnik. Ryby Słodkowodne
3. Andrzej Bakanowski Stanisław Stupkiewicz – Z Rybami na Ty
4. Juraj Holczik Jozef Mihalik – Ryby Słodkowodne
5. Internet
6. Zdjęcia Internet