Rodzina karpiowatych Opis
Amur może ważyć 45 kilogramów a jego długość dochodzi do 150cm. Charakteryzuje się walcowatym bocznie spłaszczonym ciałem z szeroką głową. Między otworami nosowymi znajduje się otwór gębowy oraz tępy pysk z dwoma szeregami zębów gardłowych. Amur posiada pięć rzędów dużych ciemno obramowanych tworzących wzór siatki łusek poniżej linii bocznej i 40 lub 42 w linii bocznej. Posiada ciemnozielony do czarnozielonego grzbiet z jaśniejszymi bokami.
Ciało wydłużone, o małej, tępo zakończonej głowie. Linia boczna przebiega wyraźnie lekkim łukiem od płetwy ogonowej do górnej krawędzi pokrywy skrzelowego.
Pochodzenie i rozmnażanie:
Jest to ryba ciepłolubna i roślinożerna. W naturalnych warunkach występuje w nizinnych rzekach Chin i środkowym biegu rzeki Amur. Stamtąd rybę tę przeniesiono do europejskiej części byłego ZSRR, gdzie świetnie się zaaklimatyzowała. Do Polski trafił w 1964r i zaczęto produkować materiał zarybieniowy w gospodarstwie rybackim w okolicach Konina. W naszych warunkach naturalnych amur nie rozmnaża się, lecz doskonale przyrasta.
Odżywianie:
Węgierscy autorzy A.Antalfi i I. Toelg w książce „Ryby roślinożerne" tak m.in. piszą o tej rybie: „Amur lubi spokojny, wygodny tryb życia i jeśli jest to tylko możliwe, stara się zdobyć pokarm bez wysiłku. Może dlatego zjada najchętniej rośliny delikatniejsze, ścięte lub zanurzone w wodzie liście i pędy trzciny. Często wpływa do miejsc gęsto zarośniętych i przez dłuższy czas, prawie bez ruchu wyjada rośliny. Lubi też skoszone trawy rzucone na wodę, ale 
tu tylko od czasu do czasu sięga po smaczniejsze kęsy. Jeśli w pobliżu nie ma pokarmu łatwego do zdobycia, amur postępuje energiczniej. Ustawia się pod znacznym kątem do rośliny zakorzenionej, chwyta ją u nasady i nagłym szarpnięciem wyrywa z dna, po czym koniec łodygi wkłada do pyska i powoli żując zjada prawie całą. Ostatni kęs zazwyczaj wypluwa i nie zjedzona część rośli ny wypływa na powierzchnię wody. Takie pływające, „nadgryzione" resztki łodyg lub liści wyraźnie świadczą o żerowaniu amura".
Jak pisze Jerzy Paladino w książce "Wędkarstwo polskie" Amur zaczyna żerować, kiedy temperatura wody wynosi 13 °C, ale „wyraźny apetyt pojawia ciała". Właśnie z powodu żarłoczności amur biały jest aklimatyzowany w naszych wodach, gdyż z powodzeniem pełni rolę „żywej kosiarki". O sprowadzeniu go do Polski w pewnej mierze zadecydowały również walory smakowe mięsa amura. Amur biały nie odżywia się wyłącznie roślinnością wodną, gdyż zjada również chętnie skoszoną trawę, wykę, koniczynę, liście drzew itd. Nie gardzi również małymi rybkami, mięczakami, owadami.
Metody połowu:
Zestawy jeśli chodzi o metody spławikowe czy gruntowe to praktycznie kopie zestawów karpiowych. Istotną zmianą może być przypon, który musi być odporny na przetarcie o krawędzie pyska ryby. Z tego też względu ostatnimi czasy wędkarze stosują przypony z plecionek. Bardzo interesującą i skuteczną metodą jest metoda powierzchniowa z pływającą przynętą.
Przynęty:
Przynęty roślinne: kukurydza, ziemniaki, kulki proteinowe. Do pewnego czasu bardzo popularne były kłacza tataraku i pałki wodnej. Ze względu, że polskie przepisy o ochronie praktycznie nie stosuje się. Dobrze sprawdzają się truskawki, śliwki a nawet dojrzałe pomidory.
Rozród:
Amur Biały rośnie bardzo szybko i dożywa średnio 15 lat. W wieku 6-7 lat dojrzewa i jest gotowy do rozrodu. Wyciera się w maju w prądzie dużych rzek o żwirowym dnie. Niezbędna dla rozrodu temperatura to 20 – 23 stopnie Celsjusza.Jaja o średnicy około 1.1 mm po złożeniu spływają z prądem rzeki. Jaja powiększają się niezwykle szybko, już po 2-3 godzinach powiększają swoją objętość średnio 40 -50 razy. Po około 40 godzinach przy temperaturze 27 – 29 stopni, wykluwa się narybek. Malutkie Amury szukają schronienia w spokojnej przybrzeżnej wodzie.
Na szczęście dla naszych krajowych ryb Amur Biały nie rozmnaża się w Polsce.
Okres ochronny - BRAK
Wymiar ochronny - BRAK
Limit dobowy - 3 szt. łącznie z boleniem, karpiem, lipieniem, pstrągiem potokowym, sandaczem, szczupakiem i brzaną
Amur - propozycje do katalogu ryb
Zredagowali:glizdziarz, Hektores, sebawwo, redakcja