W skład ekipy wędkarskiej mojego Taty wchodzili: Witek (czyli mój Tata), Świętej Pamięci Wojtek Madej, Jacek (nazwiska niestety nie pamiętam) no i oczywiście ja (chyba jako piąte koło u wozu) . Potem do ekipy dołączył kolega Taty Borek. Spaliśmy zawsze u Państwa Wilków, którzy wynajmowali pokoje i dysponowali także polem namiotowym, które w sezonie tętniło życiem. Pan Rysio, gospodarz pracował w pobliskim nadleśnictwie i oba jeziora znał jak własną kieszeń.
Był on dopełnieniem wędkarskiej ekipy Witka. Na dużym Majczu uganiali się głównie za Szczupakiem i garbatym Okoniem, na małym Majczu zaś celem był Lin, Karaś i Leszcz. Uwielbiałem słuchać ich rozmów, przeglądać ich pudełka pełne przynęt, pytać „a to do czego, a to…” hehe nie mieli ze mną łatwo. W pewnym momencie doczekałem się swojej pierwszej wędki. Był to jakiś ruski badziew, ale wtedy i ojciec łowił na coś podobnego. 
A poza tym wszystkim po co był mi lepszy sprzęt skoro byłem mistrzem campingu w plątaniu żyłki.  Dziś dzięki temu, że Tata nie należy do najcierpliwszych gości i dość szybko powiedział mi „radź sobie sam”, bez problemu namierzam jakąkolwiek niejasność na plecionce i bez problemu się z nią rozprawiam. Oczywiście pierwsze lata wędkowania ograniczały się do prostej metody spławikowej i mimo usilnych próśb o pospininngowanie to i tak ta metoda pozostawała w strefie marzeń. 

I tak o tym „nudnym” spławiku mijały lata. Nie mogę powiedzieć, że nie polubiłem tego gapienia się w wystającą z wody antenkę. Piękne waleczne Liny, Karasie i leszcze, które zasiedlały podwójne dno Małego Majcza, dostarczały mi wiele radości, ale i tak cały czas śniłem o drapieżnych rybach. Ogromne znaczenie w mojej przygodzie z wędkarstwem miał pewien wieczór gdzie mój Tata wraz z brygadą siedzieli na pomoście vis a vi nadleśnictwa Strzałowo z rozłożonymi żywcówkami i czekali na swojego życiowego potwora. Pili piwko, palili pety jak to na rybach . Do wieczora żadna ryba nie utknęła mi specjalnie w pamięci, no chyba że drobnica z wiaderka na żywca. Zapadał zmrok, chłopaki zaczęli zwijać sprzęt. Jeszcze Witek zakomunikował, że to ostatni rzut. Pamiętam doskonale jak posłał obrotówkę Meppsa  typu long z mieniącą się okleinką na lewo od pomostu i BAAAM!!! Jest coś dużego, ruski kij wygięty w chiński paragraf a ryba jeździ gdzie chce.
Na pomoście panowała ogólna ekscytacja i totalny chaos. Każdy radził co należy robić. W końcu gdy ryba znalazła się w zasięgu podbieraka Rysio wskoczył do zacumowanej przy pomoście łodzi i sprawnym ruchem podebrał drania, przy okazji łamiąc podbierak w pół. Ryba ważyła 7,5kg  i była ogromna. Poza tym, że rozwalił podbierak, wyprostował kotwiczki błystki to charakteru dodawał mu połowiczny brak dolnej szczęki.
Do dziś wraz z ojcem wspominamy tamten dzień, było w tym wszystkim coś magicznego, coś co przeważyło szalę mej największej pasji.  Parę lat później rodzice kupili działkę kilka kilometrów od Lipowa w miejscowości Jora Wielka.

Wieś położona jest nad jeziorem Tałty, gdzie przez wiele lat szlifowałem swój  wędkarski warsztat. Łowiłem głównie na wspomnianych Tałtach, Kuchence i oczywiście nie zapomniałem o ukochanym Majczu na którym łowię do dziś dzień.