Przylatuje pomiędzy marcem a kwietniem, odlatuje pomiędzy wrześniem a listopadem. W Polsce bardzo nieliczny i nielicznie zimuje nad zbiornikami słodkowodnymi - oparzeliskami.
Bąk jest mniej więcej wielkości myszołowa Upierzenie koloru gliniastobrązowego z czarnymi i brązowymi plamami i delikatnymi kreskami. Wierzch głowy czarny. Bardzo trudny do zaobserwowania. Przestraszony wyciąga się, naśladując łodygę trzciny. W porze lęgowej wiosną samiec zgłasza samicom swoją obecność potężnym i bardzo głośnym hukaniem, przypominającym głos krowy ( u u u prump)! W ciągu dnia niechętnie zrywa się do lotu. Jeśli wznosi się, to cicho jak sowa, kurcząc szyję jak inne czaple. W locie kracze podobnie jak kruk.
Rozpowszechniony nad słodkowodnymi zbiornikami, tam gdzie znajdują się trzęsawiska i szerokie pasy trzcin, na terenie całej Polski. Żywi się małymi rybami, żabami, traszkami,jaszczurkami, pijawkami, owadami, zjada małe ssaki – myszy i inne nie wielkie gryzonie.
Gniazdo w trzcinach nad wodą lub na trzęsawisku z połamanych suchych badyli trzcin. Składa 5 – 6, niekiedy tylko 3 lub 4, jasnoniebieskawe jaja. Wysiaduje je przez około 25 – 26 dni.
Małe są bardzo ruchliwe i po dwóch tygodniach opuszczają gniazdo w razie niebezpieczeństwa.
Kryjąc się w trzcinach. Zagrożeniem dla bąków są melioracje, osuszanie bagien i trzęsawisk. Wycinka trzcin.
Wymiary: długość 65 – 70 cm, rozpiętość skrzydeł 110 – 115 cm, ogon 11,5 cm, waga około 1250 g.
Na terenie całej Polski podlega całkowitej ochronie gatunkowej.
Literatura:
1.Jan Sokołowski - Ptaki Polski
2.Internet - Wikipedia
3 Zdjęcia Internet - Marek Szczepanek